Χθες μου μίλαγες για την επίγεια περιουσία
Την σημασία του να έχει κανείς την σωστή πορεία
Για την ασφάλεια που σου προσφέρει η κοινωνία
Σου έλεγα πως η μόνη μου χαρά είναι η ζωή μου να γίνει μια δυνατή ταινία
Μόνο στα ταξίδια της ψυχής γνωρίζω την ζωή
Το βλέμμα σου φρικαρισμένο
Με κοίταζε με απελπισία και οργή
Ήθελες τόσο να με σώσεις από τον εαυτό μου
Να μ’ αγκαλιάσεις, τον δρόμο μου να χαράξεις
Το χαμένο σου πρόβατο στην στάνη να ξαναφέρεις
Δεν είναι αργά μου έλεγες, να αλλάξεις.
Και ‘γω την ζωή σου την κοινή κοίταζα με φρίκη
Σου μίλαγα για τα αστέρια που μου χάρισε ο ουρανός
Για την αγάπη που ένιωσα
Για ένα σύμπαν διαφορετικό
Για βαλίτσες γεμάτες δρόμους
Με ρωτάς σε ποια τράπεζα δέχονται την περιουσία μου
Μα πώς να σου εξηγήσω,
πώς να καταλάβεις, την ανυπαρξία
εκείνου που υπάρχει μόνο στα χαρτιά
και ζει για την κοινωνία?
Σου κρέμασαν την ταμπελίτσα της τιμής
Και σε καταχώνιασαν σ’ ένα ράφι
Πόσο ξεπούλησες αλήθεια τα όνειρά σου?

Θέλω να ζήσω έναν έρωτα μαζί σου
Που να δημιουργεί τέχνη και ομορφιά
Αντέχεις να σηκωθούμε τόσο ψηλά?
Μπορείς να κάνεις το ζώο μέσα σου να σωπάσει?
Να πάψει να ζητάει ικανοποίηση?
Μπορείς να σκοτώσεις τους φόβους σου?
Πάμε να κρυφτούμε από τα μάτια του κόσμου
Να βιώσουμε τον έρωτα στην γνήσια του μορφή
Να φέρουμε πίσω λίγη μαγεία
Τα ενθύμια της αρχαίας γνώσης
Πάμε να φύγουμε από αυτό τον κόσμο..

Μούσα που ανελέητα μας μπλέκεις στο δικό σου παιχνίδι
Για να μας δώσεις μια αίσθηση
Λίγο πιο ψηλά
Άνθρωποι και σχέσεις, ταξίδια και εικόνες
Όλα αποκτούν μια μαγική χροιά
για να χορτάσουν την ακόρεστη δίψα σου
Λαίμαργα ρουφάς κάθε σπίθα ζωής
Για να τα μετατρέψεις σε έμπνευση
Την ψυχή, γελώντας ειρωνικά,
Σέρνεις από άκρη σε άκρη
Καθώς εσύ επιδίδεσαι μόνη σου
Σε χορευτικά τελετουργικά
Και τους αρχαίους θεούς καλείς να κατέβουν
Να πάρουν μέρος στην έκσταση και στην γιορτή
Σαν αέρας ξεφεύγουμε
Για να μας πας εκεί που δεν φανταστήκαμε
Στα καπρίτσια σου αφηνόμαστε
Σαν ζηλιάρα ερωμένη μας κατακτάς
Ξανά και ξανά
Τυχοδιώκτες της ζωής
Που ζούμε τα πάντα για εκείνη την στιγμή
Άραγε σκεφτήκατε ποτέ το τίμημα που μας περιμένει?

Μοναχός και περιθωριοποιημένος
Κατατρεγμένος και ρομαντικός
Στην φαντασία σου βρήκες
Τον δρόμο προς την ελευθερία
Απέρριψες την κοινωνία αρνούμενος να συμβιβαστείς
Ανέδειξες την παρακμή με σάρκα και πνοή
Η απάντησή σου στην κοινωνική κατακραυγή
Κλείστηκες στον εαυτό σου
Με τις στάχτες του ονείρου σου αγκαλιά
Πουθενά δεν μπορείς να στεριώσεις, να βρεις λίγη ησυχία
Φλέγεσαι από πάθη παλιά
Και η ζωή γρήγορα σε γερνάει
Τον θάνατο προκαλείς να έρθει να σε πάρει
Και στον έρωτα ανακουφίζεις τον φόβο σου
Μόνο στο τελευταίο χαμόγελο θα βρεις την ηρεμία.

Δεν υπάρχουν φαντάσματα
Κάτω από αυτό το κρεβάτι
Μόνο δυο πόδια γυμνά φαίνονται
Από τον θαμπό καθρέφτη
Ερειπωμένες στέγες
Μια νύχτα χωρίς φεγγάρι
Η μελαγχολία σου λιώνει την ψυχή
Σαν κερί που καίγεται αργά
Ακούω ένα βήμα δειλό
Που πάλι χάνεται στην σιωπή
Σταμάτησε να φυσάει
Η εκκωφαντική σιωπή στον εαυτό σου σε ξαναγυρνάει..
Ένα παλιό πάπλωμα σκεπάζει το κορμί
Η ψυχή κρύβεται σε ψευδαισθήσεις απατηλές
Εκεί που σαν φάντασμα κάθε βράδυ έρχεσαι
Και κουρασμένα χαμογελάς
Μόνο έτσι έμαθα να σε έχω
Αυτή η ευτυχία μου είπαν μόνο πως μου ανήκει..
Σιγά σιγά οι ανάμνησή σου ξέφτισε
Σαν μια εικόνα ακόμα στο τετράδιο της ζωής μου
Και εκεί που σπάραζε και άρχισε να ξεψυχά
Γύρισε το φάντασμά σου
Και άρχισα το κρυφτό
Να ξεγελάσω για λίγο την πραγματικότητα
Ναι το ξέρω, δεν υπάρχουν φαντάσματα εδώ.

Μάτια ασυνήθιστα στο φως
Χαμένα , ταξιδιάρικα, γλυκά
Μπλεγμένα σε μια ιστορία ναρκισσιστική
Σε παρατηρούν..
Αγωνίζονται να ελευθερωθούν
Στο υπόγειο του μυαλού έχουν αιχμαλωτίσει εικόνες ενοχικές
Που και που ξεφεύγουν,
γλιστράνε απαλά στις πτυχές τις ύπαρξης
Τα μάτια αυτά δεν αντέχουν το φως
Από παλιά αγάπησαν το σκοτάδι
Εκεί που λουφάζουν κρυμμένες οι σκιές.
Τίποτε άλλο δεν τους έμεινε
Από το να περάσουν στην άλλη πλευρά
Να τρέξουν να ξεπεράσουν τα όρια της λογικής
Να παίξουν με το μυαλό
Της τρέλας το παλιό παιχνίδι
Να ακολουθήσουν τον ποιητή στο δικό του ταξίδι
Και το σκοτάδι να ανακαλύψουν
Που οδηγεί εκεί, στην απαγορευμένη πλευρά…

Ένα κορίτσι αρχίζει την τελετή
Στο γυμνό δωμάτιο
Με το κορμί της παίζει μια παράξενη μουσική
Χορεύει σ΄ ένα άρρυθμο σκοπό
Σαν μια άπειρη κιθάρα
Που σε έμπειρα χέρια
Πρώτη φορά γνωρίζει τον οργασμό
Αποκαλύπτει την θεά
Που κοιμισμένη μέσα της κουβαλάει
Άκου, άκου την ψυχεδέλεια
που από το σώμα της ευωδιάζει..

Ποιοι έκλεψαν την Τέχνη?
Την κομμάτιασαν, την κουρέλιασαν και της ξέσκισαν την σάρκα?
Την ντύσανε με ρούχα φανταχτερά
και σαν φθηνή γυναίκα άρχισαν να την πουλάνε?
Ποιοι τόλμησαν να γλείψουν με τις γλίτσες τους την ψυχή της?
Την στόλισαν σαν διαφήμιση με φανταχτερά φώτα..
Η τέχνη γεννήθηκε στην απλότητα, στον πόνο, στο σκοτάδι
Και αυτοί που την έφεραν στο φως καμία σχέση δεν έχουν
Με κομπάρσους και ήρωες φανταχτερούς
Που η έπαρσή τους μακριά τους κρατάει
Από την ομορφιά της Δημιουργίας.

Μυρωδιές της πόλης στα ρουθούνια μου
Βαριές, γλυκερές περίεργες εικόνες
Σαν η ομορφιά να εγκατέλειψε αυτό το μέρος
Η μόνη ελπίδα η μητέρα που μας κοιτάει από ψηλά
Πέρα από τα σύνορα αυτού του κόσμου
Αυτή που κάποτε μας δίδαξε την ομορφιά,
τώρα γλυκά μας θυμίζει
ότι ακόμα εδώ υπάρχει ένα ανώτερο φως
που μας ταξιδεύει στην αρχαία μαγεία
καθώς το καραβάνι της ζωής χαράζει την πορεία του..

Memories of that last orgasm fading,
the newborn kicking your body to come out,
alone in pain, that's the price you pay for the rebirth,
every year trapped in the same circle
the gem of love growing inside you,pressuring your bones
oh dark lord, your lust is killing me and forcing me to deliver your creature,
like the sun gives live to earth and light to the moon
you give shape to my existence,
oh lord, why did you abandon me with your child
(in my heart)
together in lust, and now the sun washes my sins
-Is your decision
-They are sharing it to parts and giving it to the dogs
my baby is coming in the fog
-walk if you want to be saved
-new sun, old sun, old god, new god,
everything is new but always have been there
new pain,old pain
I know the circle, I have no power to break it
-Is your fight between dark and light
-I am giving my soul to the dogs and worshiping them like gods
to find you again, but in the shadows I was lost..
where is the path?
where is the path?
-silence...