Δεν υπάρχουν φαντάσματα
Κάτω από αυτό το κρεβάτι
Μόνο δυο πόδια γυμνά φαίνονται
Από τον θαμπό καθρέφτη
Ερειπωμένες στέγες
Μια νύχτα χωρίς φεγγάρι
Η μελαγχολία σου λιώνει την ψυχή
Σαν κερί που καίγεται αργά
Ακούω ένα βήμα δειλό
Που πάλι χάνεται στην σιωπή
Σταμάτησε να φυσάει
Η εκκωφαντική σιωπή στον εαυτό σου σε ξαναγυρνάει..
Ένα παλιό πάπλωμα σκεπάζει το κορμί
Η ψυχή κρύβεται σε ψευδαισθήσεις απατηλές
Εκεί που σαν φάντασμα κάθε βράδυ έρχεσαι
Και κουρασμένα χαμογελάς
Μόνο έτσι έμαθα να σε έχω
Αυτή η ευτυχία μου είπαν μόνο πως μου ανήκει..
Σιγά σιγά οι ανάμνησή σου ξέφτισε
Σαν μια εικόνα ακόμα στο τετράδιο της ζωής μου
Και εκεί που σπάραζε και άρχισε να ξεψυχά
Γύρισε το φάντασμά σου
Και άρχισα το κρυφτό
Να ξεγελάσω για λίγο την πραγματικότητα
Ναι το ξέρω, δεν υπάρχουν φαντάσματα εδώ.